مهندسی عمران-راه و ترابری
امیرمحمد اسمعیل زاده آذر؛ رضا امین؛ علی خدائی
چکیده
در طول 10 سال گذشته، عملکرد خطوط هوایی در زمینه مسافری تحت‌تأثیر عوامل گوناگونی قرار گرفته است. از همین رو شاهد مطالعات بسیاری بر روی عوامل مؤثر بر عملکرد خطوط هوایی در زمینه مسافری در اقصی‌نقاط جهان هستیم، در ایران نیز مطالعات آماری قابل‌توجهی در این زمینه انجام شده است. در این تحقیق سعی شده است که به کمک تعریف شاخص‌های آماری، ...
بیشتر
در طول 10 سال گذشته، عملکرد خطوط هوایی در زمینه مسافری تحت‌تأثیر عوامل گوناگونی قرار گرفته است. از همین رو شاهد مطالعات بسیاری بر روی عوامل مؤثر بر عملکرد خطوط هوایی در زمینه مسافری در اقصی‌نقاط جهان هستیم، در ایران نیز مطالعات آماری قابل‌توجهی در این زمینه انجام شده است. در این تحقیق سعی شده است که به کمک تعریف شاخص‌های آماری، مقایسه‌ای بین سال‌های 1391 تا 1401 برای خطوط هوایی ایران در زمینه مسافری انجام شود تا بتوان به کشف خلع‌های موجود دست‌یافت و چشم‌اندازی برای کارهای آینده ترسیم کرد. شاخص‌های تعریف شده در این مطالعه عبارت‌اند از تراکم مسافر در هر پرواز، درصد پرواز‌های تأخیردار، درصد پرواز‌های لغو شده و تعداد پرواز‌های عبوری از فضای کشور. در نهایت مشاهده شد که ایران در 3 شاخص، تا حدودی قبل از حادثه کرونا عملکرد قابل‌قبولی داشته است، اما بعد از حادثه ویروس کرونا، به‌خاطر عدم برنامه‌ریزی و آمادگی برای حوادث غیرمترقبه نظیر کرونا، تحت‌تأثیر حادثه کرونا قرار گرفته است و عملکرد خطوط هوایی به‌شدت کاهش‌یافته است. پس خطوط هوایی نیاز به برنامه‌ریزی مؤثر و راهبردهایی برای جلوگیری از اثرات حادثه‌های ناگوار مانند کرونا دارند. به‌طور کلی، تحولات این دهه نشان‌دهنده نیاز به انعطاف‌پذیری و توانایی پاسخ به چالش‌های پیش‌آمده در عرصه هوانوردی و حمل‌ونقل هوایی است.
